Tarih Keyfi

  Kürt Sorunumu Terör Sorunu mu? Hani bir şarkı vardı: “Her anını eksiksiz , Dün gibi hatırlarım.” Dün gibi hatırlarım 90’lı yılların “yasaklı günleri”ni;doğuya atandığımda, üniversite yıllarında uzaktan uzaktan yorum yaptığımız meselenin tam da göbeğinde bulunduğumu.. Hani Batı’da Kürtçenin konuşulmasının sakıncasını anlardım da Doğu’da kendi topraklarında, bu “sakıncayı” gördüğümde anlamak/inanmak istemedim. Her yılın mutat toplantısında, ilçe idarecilerinin,(bir çoğu yörenin insanı)   “arkdaşlar lütfen okullarınızda Kürtçe konuşturmayalım” uyarılarını başlangıçta garipsemese de sonraları içten içe yadırgadığımı ve üzüldüğümü de dün gibi hatırlarım. Dıştan yadırgamayı geçtim, Kürtçeyi bir dil kabul edip sonra konuyla ilgili cümle kurmayı dahi aklımızdan geçiremezdik. Beni, bir köy okulunda bile Kürtçenin konuşulmasını yasaklamaya iten zihniyetten hep nefret ettim. O kadar trajik sahneler yaşatmışlardı ki bize, Türkçeyi bilmeyen birkaç ufak çocuğun, müfettiş gel...

  Neden Bir “15 Temmuz Yasası ”Çıkarmayalım ki! Size darbenin tarihini anlatacak değilim. Size darbenin dış bağlantılarını amacını da anlatma niyetinde değilim;bu yönüyle ilgili bilgilendirmede, Yaşar Hacısalihoğlu gibi nice   üstadlar zaten üzerine düşeni fazlasıyla yapıyorlar. Ben sizden şu sorunun cevabını istiyorum: Bizim “ölülerimiz” emperyalistlerin “ölülerinden çok mu değersiz..?” Biz, 15 Temmuz gecesi geleceğimizin karanlıklarda kaybolacağını zannederek ağlamadık mı? Karamsarlıkla akan gözyaşlarımızı, umut dolu yaşlara çevirenler kimler? Biz o gece bin küsur yıllık tarihimizde görmediğimiz, okumadığımız, hayal bile edemediğimiz vahşeti yaşadık. Bu vahşetin, evlerimizin içine kadar sirayet etmesini engelleyenler kimler? Hatırlatmaya gerek var mı bilmiyorum ama biz o gece 251 şehit verdik sevgili okurlar! Tamı tamamına 251 savunmasız insanımızın parçalanmış bedenlerine şahit olduk. Parçalanan her bir bedenin parçasının, bizi “şeytanın askerinden” koru...