Tarih Keyfi

  Ukrayna Halkı Batı’nın Popülist Söylemlerinin Bedelini Ödüyor.. Günlerce ezilen bir milletin ülkelerinden kaçış hikâyelerini izliyoruz. Ama bizim Avrupa izleyicileriyle aramızda bir fark var; biz günlerce değil yıllar ve yıllarca izliyoruz ve ayrıca biz, izlemek zorunda kaldığımız acınası hikâyelerin canlı tanıklarıyız. Batı dış politikasının karaktersizliğinin, bir gün sadece bizleri ekran başına kilitlemekle kalmayacağını, kendi kamuoyunu da ekranlara bakarak hüzünlendireceğini tahmin ediyorduk. Ama bunun “mavi gözlü çocuklar” üzerinden olacağını pek düşünemezdik. Batı dış politikası ile ilgili geçmişte aklımda kalan önemsediğim bir cümlelik analiz   şuydu “Batı dış politikası kelimelerin sihirli işlevine dayanır: bir şey söylemek, bir şey yapma ihtiyacının yerini alır.” Oldukça anlamlıydı bu cümle benim açımdan. Batı’nın yapmaya istekli görünüp de yapmak istemediği eylemlerin boşluğunu dolduran bir cümleydi “bir şey söylemek, bir şey yapma ihtiyacının yerini alır....

  “Beyaz Saray Baskını” Sonrası Prestij Arayışı.. Aslında bu gün yaşananların işaretini Amerika’nın dünyaya rezil olduğu” Beyaz Saray Baskını”nda vermişti Biden. “En kısa zamanda kaybolan prestijimizi yeniden kazanacak ve Dünya’ya demokrasiyi getireceğiz” dediğinde o gün kü beklentim bir yıl içinde kuvvetle muhtemel Müslüman bir ülkede gerçekleşecek bir insanlık dramıydı.   Ancak Irak işgalinin yanıltıcılığı ABD’ye olan güveni sarsmış olacak ki inandırıcı olabilmek için başka bir coğrafyayı hedef alıp kaybolan prestijini AB’yi kendine “kul” yapmak için harekete geçti. Bunun için ortamı hazırlayan ise sözde düşmanları Rusya oldu.Kanaatim odur ki,yıllar öncesinden, Rusya’nın Dombass Bölgesi’nde yaptığı emperyalist faaliyetlerine güçlü ses çıkarmayışının   altında yatan neden kaosa ihtiyaç duyduğu dönemde bunu kullanmak isteyişidir. Amerikan emperyalizminin aklının bir ürünüdür bu. Dünya devletlerini, yeniden Soğuk Savaş’ın argümanlarıyla kendine muhtaç hale getirmek...

  Az düşünmek bile bazı gelişmeleri anlamaya kâfi! İmaj, sadece bir insanın, bir nesnenin, bir kuruluşun nasıl algılandığı değil; ülkelerin de uluslararası alanda nasıl algılandığıyla alakalı olan önemli bir kavramdır. Tabi ülkelerin uluslarası platformlarda nasıl algılandığı hakkında doğru fikir sahibi olmanızın temel koşulu, gerçekçi, tarafsız ve geniş çerçeveli bakış açısıyla yapılan analizlere bağlıdır. Tabi ülkelerin sahip oldukları güçleri, mantıklı ve çürütülebilirliği olmayan gerekçelerle   donatan iyi bir imaj çalışması yapmaları karşı tarafın analizleri açısından da oldukça önemli. Türkiye’nin son yıllarda özellikle uluslararası alanda sergilediği diplomasi ataklarının karşılık bulması ülkenin yükselen değerleriyle güçlü bir imaj bırakmasıyla doğrudan ilişkilidir. Her ne kadar ülkemizin her geçen gün uluslarası siyasetin çekim merkezi haline gelmesini kabullenmeyen insanımız veya siyasi liderlerimiz olsa da uluslarası siyaset bu gerçekliği çoktan kabul etmiş ...

  Komedyenlik mi Şaklabanlık mı? Eski dönemlerde “saray soytarıları” vardı. Bu “soytarılar” hükümdarları en sıkıntılı zamanlarında bile güldürür, gerginlikleri azaltır ve tabii, bol bol da bahşiş alırlardı. Bu gelenek Yıldırım BEYAZIT’la başlamıştı Osmanlı Devleti’nde. Tabi genel tarihte bu meslek binlerce yıllık geleneğe sahiptir. İslam Tarihi’ne baktığımızda bu geleneğin Abbasiler zamanında başladığını biliyoruz. “Soytarılar”ın oldukça donanımlı olması gerekiyordu. Adeta ilim erbabı gibi ilmi konularda vakıf soytarıların üretkenliği de çok kaliteli olurdu. “Soytarılar”ın padişahı eğlendirme için uyması gereken kuralları da vardı. Örneğin belin çok ama çok aşağısına inen espriler yapmamaya özen gösterirlerdi. Günler yıllar geçti; yen, yüzyıla girildi;ve bir zamanlar sadece padişahı eğlendirmekle görevli   olan ve de gerek genel kültürde gerekse ilmi konularda oldukça bilgi birikime sahip olan(!) bu “soytarılar”dan halk da nasiplenmeye başladı. Yalnız birkaç farkla: ...

 Kazan Devrildi, Ocak Söndü.. Vakay-i Hayriyye      -- Bölüm 1--- Devir  Yeni çeri isyanıyla tahta çıkma ya da yine bir yeniçeri  isyanlıya tahttan çekilme devri. Osmanlı'nın acılar içinde kıvrandığı dönemleri yaşıyoruz.  Yine bir yeniçeri isyanıyla tahta çıkan Sultan II.Mahmut'un aklından geçenleri okusalardı yeniçeri  çavuşları ve üst rütbe zabitleri derhal parçalarlardı  hanedandan demeden Sultan Mahmut 'u. Ancak seleflerne  hiç mi hiç  benzemiyordu Sultan Mahmu .Ne tecrubesizdi merhum Genç Osman gibi   ne de tedbirsizdi III.Selim gibi. Kendi sırrını sakladı kendinden adeta.  Zaman geçtikçe doğrudan veya dolaylı olarak kaldırdı bir bir gücüne gölge düşürenleri.   Önce Alemdar Paşa'yı  yanlız bıraktı katil sürüleriyle sonra sürgün etti çeşitli bahanelerle yeniçeri rutbelilerini bir bir. Ocakta çıkan her karışıklığı fırsata çeviren Sultan Mahmut  çeşitli bahanelerle sevmediklerini, ihanet rüzgarın...

 "Korkmayın.Bir defa korkan her defa ölür. Ben bir defa ölmek  isterim." Sultan Mahmut Vakay-i Hayriyye  Bölüm 2 Divan toplandığında yeniçeriler " son yeniçeri isyanı " için Et Meydanı'nda büyük bir kalabalık oluşturdular. Söylemleri aynıydı "Eşkinci askeri tesis eden, yeni usül üzere talim edilmesini emredenleri parçalayacağız " diyorlardı.  Her isyanlarında gelenek haline getirdikleri ölüm listesini padişaha yolladılar.( Öyle ya bu olmazsa eksik kalır) Kürt Yusuf, Kethüda Mustafa hazırlamıştı listeyi bizzat.  Divanda yapılan toplantıda  ocağın kaldırılmasına direnenlerin de katledilmesine karar verildi.  Padişah bizzat kılıç kuşanmak istediğini söyleyince yanındakiler " Devletlû, Yeniçerilerin suikast yapması muhtemel , bundan sakının " dediğinde  Sultan: "Korkmayın.Bir defa korkan her defa ölür. Ben bir defa ölmek  isterim." Diye tarihe geçecek bir sözle karşılık verecekti. Padişahın  kendi canından yana bir tereddütü yoktu lakin...

“1700'den 1940'a kadar Ukrayna, Kabartay, Kirim, Eflåk, Buğdan, Bulgaristan, Gürcistan, Ermenistan, v.s. hep aynı siyasetin kurbanlarıdır” Osmanlı ‘dan Kopan Hiçbir Millet Bir daha Refah Yüzü Göremedi Dünya Osmanlı İmparatorluğu yıkıldıktan sonra bir daha asla barış içinde yaşanan, istikrarlı bir yer olamadı. İmparatorluk günümüzde “Modern Osmanlı ”adıyla varlığını devam ettirmiş olsaydı   dünya nasıl bir durumda olurdu acaba? Tabi yazının tamamını okumadan “monarşizm hayranı, saltanat sevdalısı” gibi yaftalamalar yapılabilir. Konuyu tamamen jeopolitik düzlemde ele aldığımızı peşinen söyleyelim ki bu tür yaftalamaların önünü bir nebze almış olalım. Osmanlı İmparatorluğu oldukça güçlü bir alt yapıya sahipti. Öyle ki 1579’da başlayan duraklama dönemi 120 yıl, 1683’te başlayan gerilme ve sonrasında dağılma dönemi 239 yıl sürmüştür. Duraklama döneminin başlarında dahi Bucaş anlaşması ile bugünkü Ukrayna toprakları olan Podolya’yı alarak Batıda en geniş sınırlarına ulaşmış...