Amerika Sömürgesi Almanya ve Bağımsızlık Yolundaki Türkiye

 

Amerikan Sömürgesi Almanya

Sömürgeci bir devlet aynı zamanda başka bir devletin sömürgesi olabilir mi?  

1929 yılında Wall Street Borsası’nın çökmesiyle sanayileşmiş kentleri vuran büyük bunalım, kentlerde işsizler ve evsizler ordusu yarattı. 

Buhrandan en fazla etkilene ise Almanya olmuştu. Sanayisi durdu, işsizlik rekor seviyelere ulaştı, çuvalla dolusu Alman Markları soba tutuşturmalarında kullanıldı.

Bu noktada Amerika’nın Alman sömürüsü başladı. Bu sömürü bildiğimiz anlamda bir klasik sömürge mantığıyla yapılmadı; Amerikan pastasının kremasını oluşturan ve İngiltere’yi oluşturan kavimlerden sadece biri olan Anglo-Saksonların o meşhur “mandater sistem” dedikleri sistemin daha modern versiyonuyla yapıldı.

Alman halkının sefil hayatına son veren veekonomik göstergesini  –0,5’lerden 3,1’lere kadar çıkaran Hitler, zamanla hırsına yenik düşüp  ülkenin tüm demokratik kurumlarını ortadan kaldıran bir hataya düşünce hem kendi sonunu hazırladı hem de dünya üzerindeki ilk ulus  devletini kuran Germenleri da Amerika’nın kucağına itti.

Hitler sonrası Almanya’nın bir kısmı Amerikan mandasına girerken bi kısmı Rus emperyalizmin pençesinde kıvrandı ve zamanla tüm Almanya, Amerikan mandasına girmekten kurtulamadı;Amerika’nın her yayılmacılığına koşulsuz destek verdi.

Mesela ABD ve onun hükmettiği NATO, Yugoslavya’ya karşı savaş yürüttü̈,Almanya destek verdi.

ABD Afganistan’ı işgal etti, Yakın ve Ortadoğu’yu ateşe verdi,Almanya destek verdi.

 ABD kendi hazırladıkları bir darbenin ardından Ukrayna’yı adeta ele geçirdi, Almanya buna katıldı.

Rusya bu gün ABD’nin pohpohladığı Ukrayna’ya savaş ilan etti,Almanya en ön safta ABD yanında Ukrayna’nın yardımına koştu.

ABD Rusya’ya yaptırım uyguladı, Almaya derhal bu yaptırımlara katılma kararı aldı;bunların yanında da çok sayıda ABD üssünün ve atom bombalarının topraklarında konuşlandırılmasına olanak tanıdı.

Almanya o kadar itaatkâr davrandı ki ABD ve Büyük Britanya’nın” uluslararası hukuka aykırı gerçekleştirdikleri” her şeye sorgusuz sualsiz eşlik etmekten çekinmedi. 

Başka çaresi yoktu;ntice de bir defa ülkesinin çarklarını döndürecek tüm etkenleri Amerikan şirketlerine bağlamıştı.

Almanya bir diktatörden kurtulmuştu ama hâlihazırdaki tam bağımsızlığını da yitirmişti. Zaten amacı da bu olan ve sonradan Amerika Başkanı olacak olan General Dwight D. Eisenhower, Hitlerden sonra şansölye olan Joseph Goebbels’in tüm anlaşma tekliflerini reddetmişti.

E daha sonra da savaş sonrası yıllarda Almanya’nın bölünmesi ve Batı Almanya’nın ABD egemenliğinin etki alanına eklemlenmesi için gerekli önkoşullar yaratılacaktı. 

Bu bölünmeyi de iyi bir propagandayla Sovyetlerin gerçekleştirdiğine dünya kamuoyunu inandırdılar. 

Sonuçta tarihi kazananların yazması kaçınılmazdı.

1949’da yapılan seçimlerde Konrad Adenauer ABD’nin tüm desteğine rağmen Kurt Schumacher’i çok az farkla yenmeyi başarmıştı.

Kurt Schumacher’in en çok eleştirdiği ve de endişelendiği konu Amerika’ya pervasızca bağlanmanın getireceği sonuçlardı. Adenauer ise, Batı’ya bağlanmayı adeta kendine misyon belirlemişti. 

Daha sonraki seçimlerde Amerika’nın ustaca yürüttüğü manipülasyonlar Amerikan çıkarlarını gözetleyen iktidarın iş başına gelmesinde etkili oldu.

Ve sonuç; İkinci Dünya Savaşı’nın ardından sistematik olarak ABD’nin nüfuzuna terkedilmiş ve Sovyetler Birliği’ne karşı tampon bölge olarak kullanılmıştı.

Yakın zamanda Angela Merkel’in izlediği politikaların Amerika politikalarına hizmet ettiği su götürmez bir gerçekti. Mesela ardı ardına yapılan anlaşmalarla NATO üsleri ve etkisi arttırılmıştı. 

Bu bağımsız gibi görünen ama Amerikan bağımlısı ruha dönüşen bir Almanya demekti.

Amerika’nın uygun gördüğü ölçüde yayılmacılık yapmasına izin veren Almanya zamanla Ortadoğu’da da Amerikan çıkarlarının jandarmalığını üstlenecek şirketler kurmaya başlayacaktı. 

Örneğin başta Anadolu olmak üzere  Ortadoğu’un  finans piyasasını kontrol etmek amacıyla “Türkiye’nin birçok kentinde Berlin merkezli bankalar açtı.”

Özellikle gerek stratejik konumu gerekse iktisadi hareketliliği ile İstanbul, Alman bankaları için cazibe merkezi olmuştu. Özellikle İzmir’deki Deutsche Orient Bank hayati önem taşımaktaydı.

Buhran döneminde bu banka paralarını çekmek isteyen müşterilerine bin bir dereden su getirerek ödeme yapmazken diğer bankalar aleyhinde propaganda yapmaktan geri durmadı ve Türk banklarının panik havasına sokulmasında oldukça etkili oldu.

Ancak Türk halkının bazı şeylerin farkına varması ve Alman Bankalarının önünde uzun kuyruklar oluşturması Alman Bankası’nı da paniğe sevk etti. 

Yani aslında manipülasyonları ters tepmişti.

Almanya Türkiye üzerinden Ortadoğu’nu finansal yapısını Amerikan lehine kontrol etme görevi ilk zamanlarda başarısızlığa uğrasa da zamanla bunu gerçekleştirme imkânı buldu ve ülkenin gelişmeye yönelik çabalarını sekteye uğratacak kararlara imza atmaktan çekinmedi;tabi kılıfına uydurarak.

 Örneğin ülkede (Türkiye’de) yapılacak olan alt yapı veya finansal yatırımlara kredi olanağı sağlamamak gibi.

90’lı yılların sonuna ve 2000’li yılların başına kadar Türk bankalarını da –Amerika’nın desteklediği IMF’in tavsiyeleriyle” bir şekilde etkilemeyi başaran Amerikan destekli Alman şirketlerinin hedeflerine doğru pervasızca ilerlemeleri bir noktada, 2001 krizinde patladı. 

Ve görüldü ki Amerikan yapımı hortumlarla ülkeyi hortumlayan “Amerikan yapımı bazı Türk yöneticileri” pılını pırtını toplayıp çoktan ülkeden tüymüşledi.

2002’de yapılan seçimlerde bürokraside çaycısı bile olmayan ve kendi kadrosunu henüz işbaşına getiremeyen Ak Parti kısa bir döneme kadar önceliğini sosyal meselelerin çözümüne adayarak ülke yönetiminde güvendiği kadronun oluşmasına zaman tanıdı. 

Ve zamanı geldiğinde bürokrasiye hakim olacak kadroyu oluşturmayı başarında sabırla ve zamanla yavaş yavaş ülkedeki Amerikan güdümlü yabancı şirketlerin etkinliğini ve onların “devletteki karar vericilerini” ve taşeronlarını tasfiye etmeye başladı. 

Zaten 15 Temmuz hain darbe girişimi bu tasfiyenin bir sonucuydu.

Başarısız olan bu hain girişim Türkiye’nin şahlanışının ilk başlangıcı olacaktı. 

Ülkenin en kritik kurumlarındaki görev yapan tüm “hain krtikler” tasfiye edilince ülkenin derin bir nefes aldığını sıradan insanlar bile hissetti. 

Gerek terörle mücadelenin, gerekse güvenlik adına yapılan teknolojik gelimlerin olumlu sonuçları gelmeye başladı.

 IMF’den kopuş e gerek ABD, gerekse ABD güdümlü Alman veya yabancı bankalardan kredi ihtiyacına gerek duyulmayıp kamu bankalarını desteklenerek ihtiyaç duyulan kredilerin buralardan tahsis edilmesi, iktidarın başındaki Erdoğan’ın dünya kamuoyunda diktatör ilan edilmesiyle sonuçlanacaktı. 

Tabi ki bu algıya başvurmak, yılların süper güçlerinin çaresizliğinin bir sonucuydu.

Türkiye’nin; gerek siyasi bedeller, gerekse parasal tehditler ve gerekse fiziki işgal tehditleri gibi meşakkatli meselelerle mücadelesi sonucunda bir çok atılımları gerçekleştirmek için bulduğu özgür ve  bağımsız ortam onu kendi topraklarını kendi tasarrufunda dilediğince kullanma imkanı sağladı ve nitekim bu tasarruf, Karadeniz’de doğalgazı,Gabar’da petrolü, havada SİHA- Kaan - T625 GÖKBEY ve Kızılelma’yı, denizde TCG Anadolu’yu, karada ALTAY’ı getirdi.